Category: Ընթերցանություն

Ես ավարտեցի Ուիլիյամ Սարոյանի  《Անունս Արամ է》 պատմվածքների շարքը ։Շատ հավես արկածներով 14 ամյա Արամ անունով երեխայի մասին էր։Շատ հետարքրքիր էր կարդալ Սարոյանի հերթական չքնաղ գրքերից մեկը։Խորհուրդ կտամ կարդալ։ Հիմա կարդում եմ Հեկտոր Մալոյի 《Առանց ընտանիքի》, տպավորություններով կկիսվեմ ձեր հետ։

Ուիլիյամ Սարոյան «Անունս Արամ է»

Մի անգամ Արամը Նյու Յորքից նամակ ստացավ, որից հետո որոշեց որ իրենց կողմերի ամենազորեղ մարդը կդառնա։Նամակն Լայոնել Սրթոնգֆորթ անունով Ըկերոջից էր։Արամը «Արգոսի» հանրամատչելի գրական հադեսից մի կտրոն էր կտրել և ուղարկել
նրան ։Նա անմիջապես պատասխանել էր Արամին, գովել նրան՝ասելով, թե ժամանակին նշանավոր մարդ կդառնա: Ստրոնգֆորտն աշխարհում ամենալավկրծքավանդակն ունի և նման բարեկամ ունենալն Արամի համար պատիվ է: Նա տարբերբաներ է սովորեցնում Արամին, որի դիմաց Արամը պետք է վճարի, սակայն նաբավականաչափ գումար չունի, թեև թերթ է վաճառում: Այդ մասին խորհրդակցում է քեռու՝Գրիքորի հետ, որը զբաղվում է յոգայով և արդեն հասել է պասի, ինքնահայեցողության,ամենօրյա բազմաժամ ոտքով քայլելու և դողդողալու շրջանին, և այդ ամենը անվճար,գրադարանում: Նրա կարծիքով, Ստրոնգֆորտը խաբեբա է, բայց Արամը չի ուզում դրանհավատալ: Նա, գումարը նվազեցնելով հասցրել է 3 դոլարի, և դրա դիմաց խոստացել էԱրամին վաճառել իր բոլոր գաղտնիքները: Գրիքորը տալիս է նրան 3 դոլար, որպեսզի տղանինքը փորձի և համոզվի: Եվ իսկապես Ստրոնգֆորտի պատասխան նամակըհիասթափեցնում է Արամին: Պարզվում է, ոչ մի գաղտնիք էլ չկա, պետք է պարզապես շուտվեր կենալ, կես ժամ զանազան ակրոբատիկ շարժումներ անել, հարկավոր է կուշտ ջուրխմել, ազատ օդում շատ լինել, թարմ, սննդարար մթերքներ ուտել և այդպես շարունակել,մինչև որ հսկա դառնալը: Այլևս նամակներ չի գրում: Արամը մի քանի օր ապրում է այդխորհուրդների համաձայն, բայց քանի որ անընդհատ արթնացնում ու խանգարում է թե´տատիկի, թե´ իր քունը, որոշում է ապրել սեփական ռեժիմով և մասնակցել 50 յարդանոցվազքի մրցույթին: Համոզված լինելով, որ կհաղթի՝ նա իրականում հասնում է վերջինը,պարտվում է սպորտի բոլոր մյուս ձևերում ևս և չարացած տուն վերադառնում: Տենդի մեջ էընկնում, 3 օր հիվանդ պառկում: Նրան խնամում և բուժում է տատիկը: Քեռի Գրիգորըայցելում է նրան: Նրա այտերն արդեն այնքան էլ ներս ընկած չեն, թողել է պասը ևինքնահայեցողությունը ու նորից դարձել նախկին լավ մարդը՝ կոնծաբան, զվարճասեր ուսիրահետող: Արամին ասում է, որ իրենք մեծ տոհմ են և կարող են ամեն ինչ: 

Ղարողլանյանների
գերդաստանի բոլոր
շառավիղները
զավեշտալիության հասնող
ծայրաստիճան աղքատ էին
ապրում։
Ոչ ոք չէր հասկանում
թե որտեղից էինք փող ճարում ,
որ փորներս գոնե մի բան
մտներ․անգամ ընտանիքի
տարեցները։Բայց
ամենակարևորն էն էր որ մեր
ազնվությունն էլ էր բոլորին հայտնի։Մեր ազնիվությունը ,
կլիներ տասնմեկ դար բոլորին
հայտնի էր ։Դեռ էն
ժամանակներից , երբ ,գոնե
մեր կարծիքով աշարհի
ամենահարուստ ընտանիքն էինք եղել։Նախ հպարտ էինք ,
հետո՝ ազնիվ, ապա և հավատում էինք խղճով
ապրելուն․․․

Արամը երրորդ դասարանի աշակերտ է: Անվճար դպրոցների խնամատար խորհուրդը որոշել է տեսչական այց կատարել Էմերսոնի անվան իրենց դպրոցը: Նրանք առանձնապես չէինմտահոգվում փոքր քաղաքներում սովորող երեխաների մասին և եթե րանց մեջ բթամիտներ ու տհասներ էին լինում, դա բնական երևույթ էին համարում փոքր քաղաքիհամար: Պաշտոնական տեղեկագրերը իրենց թաղամասի ժողովրդի մասին վկայում էին, թեիրենց գլխի ձևը՝ սխալ, կուրծքը՝ ներս ընկած, ողնաշարը՝ կոր ու ձայնը խուլ է, մինչդեռիրենց ուսուցիչների տպավորությամբ պատկերը այլ է. արվարձանաբնակ աշակերտներիգլխի ձևը անբասիր, կուրծքը՝ բարձր, կազմվածքը՝ դասականորեն մարզական ու ձայնըզրնգուն է, իսկ խանգարող միակ արատը վայրենի եռանդն է, որը ծախսելու համար առիթեն փնտրում: Այսպես, այցի օրը Արամը որոշում է ցույց տալ իրեն լավագույնս: 17 աստիճանբարձրանալու փոխարեն նա ցատկում է՝ հայտնվելով բեմի կենտրոնում, ցույց է տալիս լայնկուրծքը: Երբ ասում են, արտաշնչիր որքան կարող ես, 4 րոպե շարունակ արտաշնչում է մինչև ասում են՝ դադարեցնի և նույն կերպ շնչում, մինչև խնդրում են դադարեցնել:
Ուսուցչուհի օրիորդ Օգիլվին նրանց հասկացնում է, որ եթե չդադարեցնեն՝ Արամըկարտաշնչի կամ կշնչի այդպես մինչև երեկո: 
Հանձնաժողովը և միստր Ռիքենբեքերըայնպես բավարարված են արդյունքով, որ այդ օրվանից իրենց դպրոցի խնամատարխորհուրդը վճռում է ձեռ քաշել բոլոր տեսակի բժշկական ստուգումներից:

Կարդում եմ«Անունս Արամ է» պատմվածքների շարքը Սարոյանի մանկական ու պատանեկան հիշողությունների մասին է՝ յոթնամյա տղայի բացահայտումներից մինչև տասնյոթամյա պատանու ներաշխարհը:Շատ հետարքրիր պատմվածքների շարք է ՝ սարոյանական հոգով գրված։Սարոյանի գրված գրքերը ինձ շատ հոգեհարազատ են ։Ավարտելուց հետո որոշել եմ ընթերցել «Մայրիկ, ես սիրում եմ քեզ»։

Ես կարդացել վերջացրել եմ Դալի գրքերից մեկը Մաթիլդան։Սա մի խելացի աղջկա մասին է, ով շատ էր սիրում գիրք կարդալ, իսկ նրա հայր՝ սուսատան , անխելքի մեկն էր ,ով Մաթիլդային չէր սիրում և չէր թողում գիրք կարդալ։Նրա մայրիկն էլ ամբողջ օրը լոտո էր խաղում։ Մաթիլդան իրեն օտար էր զգում իր ընտանիքում։ Երբ նա գնաց դպրոց իր ուսուչուհին շատ բարեսիրտ մարդ էր միսիս Մեղրանուշը ։Իսկ միսի Դագնակը շատ չար և դաժան մարդ էր, նա կարող էր երեխայի մազերից բռնել և շպրտել։Այս պատմությունը ինձ սովորացում է, որ պետք չէ ուրիշի կարծիքից դու հանձնվես պետք է նպատակասլաց լինել։

Մի գիշեր Սոֆին մինչև երեքը չէր քնել , և ուզում էր տեսնել հսկաներին։ Նա ապրում էր մանկատան ,նրա ծնողները մահացել էին։ Սոֆին ինչ ասես արեց․ գիրք կարդաց, իջավ ներքև, ելավ վերև։ Երբ արդեն հոգնեց ,պարկեց և լսեց ՝ոտնաձայներ ,բոլորը քնած էին․․․Երբ բացեց իրենց պատշգամբի դուռը, նա տեսավ մի ստվեր՝ հսկայական չափերի։ Սոֆին վախեցավ, իսկ հետո նա տեսավ, թե հսկան ինչպես մի երկար ձող հանեց և փչեց Գուչչիների տան մեջ։ Գուչչիները ունեին մրգի խանութ։ Սոֆիի դեմ հայտնվեց մի հսկա, հսկան ուներ շատ մեծ ականջներ, բերան, աչքեր։ Հագին քրքրված շալվար երկար թիկնոց գլխին մեծ գլխարկ ՝սև գույնի։ Երբ Սոֆին տեսավ նրան, ճչած բայց ճիչը չլսվեց։Հսկան մոտեցավ և բռնեց Սոֆիին և արագ տարավ իր հետ, նրանք անցան քաղաքը, դաշտերը, ։Հսկայի վազքի մեջ փոփոխություն զգաց Սոֆին հսկայի վազքը արագացավ։ Սոֆին վերմակից ծիկրակեց ու տեսավ թե հսկան ինչպես է անցնում անտառները ․․․ Շարունակելի

• 

• 

Շատ արկածային և ծիծաղելի պատմություն։Նոր եմ սկսել և արդեն ծիծաղելի արկածների եմ հանդիպել , ինձ շատ է դուր եկել։Մի հսկայի մասին է, որը գողացել է մի աղջնակի ՝անունը Սոֆի ,և տարել հսկաների քարանձավ ՝ խոսեցրեց,ծիծաղեցին, շատ հետարքրիր է,նրանց նպատակը միայն փրկել անմեղ մարդկանց մարդակեր հսկաներից ։

ֆիլմ դիտեք՝ Մեծ բարի Հսկան

Ես տխրեցի, որ ավարտեցի այս գիրքը , շատ խորհրդավոր էր ինձ համար։Շատ լավ և ուսուցողական գիրք էր,չէի ուզում ավարտել, որովհետև շատ մոտիկ էի դարձել , ոնց որ Ուիլիյամ Սարոյանի եղբայրը լինեի ու իր կողքին կանգնած լինեի։Ես շարունակ կարդալու եմ Սարոյան․․․․